Η άνοιξη είναι προδοσία.
Η επανεκκίνηση της άθλιας μοίρας.
Το στραπατσαρισμένο χαμόγελο της ελπίδας.
Όλες μας οι αποτυχίες πάνε στράφι.
Ο πόνος μας γίνεται βορά στον αστείρευτο ήλιο.
Η ανάσα στην κορυφή του λόφου μας καίει τα σωθικά.
Αρχίζουμε να κατρακυλάμε ξανά ως την κόλαση.
Μονάχα οι τρελοί γελάνε πέφτοντας.
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
ένα έτσι 
ας παραμείνουμε τρελοί λοιπόν, γιατί την πτώση δεν τη γλιτώνουμε.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
ως εκεί φτάνουμε πάντα. μέχρι τον επόμενο χειμώνα. φιλίά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καταθλιπτική η διάθεσή σου Έναέτσι μου..Αχ..Όταν είμαστε έτσι, η έξω ομορφιά ξεσχίζει τα σωθικά μας..Δοκίμασε να την περπατήσεις την ‘Άνοιξη, χωρίς σκέψεις..
Κυριολεκτικά περπατώντας την..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Γλυκιά μου Βεατρίκη Α, δεν είναι ένα προσωπικό συναισθηματικό σχόλιο το συγκεκριμένο ποίημα, όπως τα περισσότερα ποιήματά μου, ελπίζω. Είναι μια πολιτική θέση που δίνω στην άνοιξη. Αυτή της ευδαιμονίας που αποσιωπά τους κόπους και τις οδύνες του σκληρού χειμώνα αφαιρώντας την απαίτηση της λύσης τους. Είναι η γλυκιά, σύμφωνα με τα λεγόμενά μου, λήθη της ελπίδας, αν το έθεσα σωστά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ευχαριστώ για την εξήγηση Ένα έτσι μου.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ και γω Βeατρίκη Α για το ενδιαφέρον σου. Η άνοιξη παραμένει η αγαπημένη μου εποχή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!